Er is sprake van levend verlies bij dementie als je dierbare waar je zo aan gehecht ben, steeds meer onbereikbaar wordt. De persoon met dementie verhuist beetje bij beetje naar een land van vergetelheid. De ander is fysiek nabij maar mentaal steeds meer onbereikbaar. De naaste wordt dan ondergedompeld in verdriet en gevoelens van gemis en komt in een rouwtraject terecht.
De rouw is de liefde die je niet meer kwijt kan, er is een onoverbrugbare kloof ontstaan, waardoor wezenlijk contact onmogelijk is.
Het is een chronische rouw en verdriet om een verlies dat niet eindigt.
Levend verlies is niet dezelfde vorm van rouw als je dierbare overlijdt, het gaat over verliezen die permanente energie en moed
vragen om altijd nieuw opduikende crisissen het hoofd te bieden. Je moet je voortdurend aanpassen aan belangrijke veranderingen in je leven en jaar na jaar leven met een levend verlies. Het vraagt veel van je veerkracht doordat je iedere keer weer probeert je evenwicht te vinden in je leven zonder volledig de greep te verliezen.
Het is normaal in deze omstandigheden dat je verdrietig bent en het is niet realistisch om een permanente oplossing te verwachten. Het gaat vaak om een pijn die uitputtend, onvermijdbaar en normaal is. Het is een normale reactie op een blijvend verlies. Het verlies kent pieken en dalen, heropflakkeren van gevoelens of periodes van hoge en lage intensiteit die niet altijd voorspelbaar zijn. Het heeft ook een grote impact op jou als persoon en op jouw leven.
Er kunnen gevoelens van boosheid ontstaan om wat jullie allen overkomt, dat is normaal de pijn en het verdriet kan dan in boosheid naar buiten komen. Je hebt als mantelzorger van je dierbare behoefte aan begrip van professionals en aan mensen waarbij je je gevoelens kan toelaten en delen en die daar begrip voor hebben.
Degene die rouwt krijgt doorgaans te maken met een omgeving waar levend verlies vaak niet wordt herkend en de impact die het heeft op de rouwende. Onbegrip en onkunde van de omgeving maakt het dan extra zwaar. Dit kan ertoe leiden dat er te weinig gelegenheid is om over het verdriet en gemis te spreken. Het kan zijn dat je aan jezelf gaat twijfelen of het aan jezelf ligt dat je nog steeds rouw ervaart, of dat je je daardoor gaat isoleren. De rouwlast drukt dan nog zwaarder op je schouders.
Levend verlies put je uit en je blijft vaak moe. Van belang is dat je emotioneel bijtankt en leert hoe je met de situatie om kan gaan zodat je het vol kan houden.
In de praktijk wordt ondersteuning geboden aan rouw bij levend verlies gericht op het herstellen van je veerkracht, hoe je met de situatie om kan gaan zodat je het vol kan houden. Ook wordt er zonodig ondersteuning geboden aan de vermoeidheid en hulp om het verlies te verweven in je leven.
Het proces kan naar behoefte worden ondersteund met complementaire therapie Praktijk lineke